วันเวลาที่ผ่านพ้น

ภาพข้างบนนี้เป็นชั่วโมงสุดท้ายของปี 2558 เป็นการยืนยันว่า ชีวิตน่าจะผ่านพ้นไปได้อีกปีหนึ่งโดยไม่มีเหตุขัดข้องใดๆ ถ่ายที่ใต้ต้นมะขามยักษ์หลังบ้านนี่เอง หลังจากซดเบียร์หมดไปลังกว่าๆ แล้วนะ อันที่จริงภาพชุดนี้ได้นำไปลงในเฟซบุ๊คทั้งหมดแล้ว แต่ในบล็อกขอเอามาลงไม่กี่ภาพเพราะไม่ได้เน้นที่ภาพ แต่ต้องการแสดงความคิดเห็นส่วนตัวลงไว้มากกว่า เคยมีหลายๆ คนถามว่าทำไมปีใหม่ของทุกปีไม่เคยเห็นออกไปเที่ยวไหนเลย อยู่แต่บ้านทุกปี ก็ขอชี้แจงแถลงไขล่ะว่าเหตุผลก็เพราะ 

1. ไม่มีรถ
2. ไม่รู้จะไปเที่ยวไหน
3. ไม่รู้ว่าจะไปทำไม
4. ไม่มีเงิน

อันที่จริงว่าจะใช้แค่เหตุผลข้อสุดท้ายมากล่าวอ้างก็น่าจะพอเพียงกับคำถามแล้วล่ะนะ แต่ก็ขอแยกประเด็นออกมาให้มันเยอะขึ้นยังงั้นเองแหละ เพราะเคยตั้งคำถามกับตัวเองมามากมายถึงเหตุผลในการที่ไ่ยอมออกเดินทางไปโน่นมานี่เหมือนกับคนอื่นเค้า แล้วก็ได้รับคำตอบกลับคืนมาให้กับตัวเองว่า เพราะ

1. เราไม่ได้ทำงานอยู่เหมือนกับคนอื่น
2. เราเบื่อหน่ายกับสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองไทย
3. เราอยากหลีกเลี่ยงในการพบปะกับผู้คน
4. เราทนไม่ได้กับชีวิตบนถนนหนทางที่สับสนวุ่นวาย
5. เราไหว้พระที่ห้อยคอไว้เพียงองค์เดียว แล้วรู้สึกถึงความ สุข สงบ กว่าที่ต้องไปไหว้พระดังๆ อีก 108 - 1009 วัดทั่วประเทศ
6. เราไม่อยากไปไหนทั้งสิ้น จะขอใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายของลมหายใจกับ "บ้าน"

1 ปีแม้ว่าจะมีถึง 365-366 วัน แต่ชีวิตของคนเราไม่สามารถที่จะดำรงรักษาความรู้สึก สุข เศร้า สมหวัง พอใจ เสียใจ ดีใจ โกรธ เกลียด ไว้ได้ให้เหมือนกันโดยตลอด วันเวลาทั้งหมดนั้นชีวิตของเราจะเกิดอารมณ์ที่แตกต่างขึ้นกับเราสลับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปไม่มีซ้ำ เพียงแต่เราไม่เคยให้ความสนใจกับมันเท่านั้นเอง และหากมีการบันทึกเหตุการณ์ประจำวันไว้ก็จะทราบแต่ว่า ทุกวันเราอาจมีทุกอารมณ์เกิดขึ้นในแต่ละช่วงเวลา 24 ชั่วโมง ดังนั้นในปีหนึ่งๆ เราจึงอาจพบกับอารมณ์ผันผวนมากมายที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราซึ่งขึ้นอยู่กับตัวของเราเองว่า "จะเลือกจดจำช่วงเวลาใดไว้ในความทรงจำ" เชื่อแน่ว่าทุกคนมีสติพอที่จะเลือกได้ในสิ่งที่ถูกต้องและมีคุณค่ากับชีวิต

วันนั้นอาจจะเป็นเพียง "วัน" วันเดียวที่เกิดขึ้นใน 365 วันและเราอาจจะต้องการจดจำมันไว้ชั่วชีวิตโดยไม่ใส่ใจใยดีกับวันอื่นๆ อีก 364 วันที่เหลืออยู่ ... ซึ่งเท่านั้นมันก็คุ้มค่าแล้วสำหรับปีที่ผ่านไป

สองตายายจากบุรีรัมย์ นายภักดี เพชรรัตน์ และน้องประนอม ดูเหมือนจะแวะมาที่บ้านหลังนี้ในวันปีใหม่ 3 ปีติดต่อกันแล้วแม้ว่าจะทำงานไกลปืนเที่ยงถึง จ.ตรัง ในปี 2559 นี้หรือเมื่อสมัยยังทำงานอยู่ จ.ปัตตานี ก็ยังมีเวลาว่างหลังจากไปแวะบ้านตัวเองที่ จ.บุรีรัมย์ อุตส่าห์ขับรถตากลมมาหาจนถึงที่บ้านแล้วก็นั่งชนแก้วอยู่ทั้งคืนเหมือนปีที่ผ่านมา

สำหรับปีนี้ น้องสาวจงรัก เพชรรัตน์ และสามีนายอุดร อินทศรี ก็แวะมาเยี่ยมเยียนในวันปีใหม่เป็นครั้งที่ 2 หลังจากที่นายภักดีออกเดินทางกลับบ้านไปตั้งแต่เช้า แต่คราวนี้สองสามีภรรยาไม่ยอมอยู่ค้างคืนเหมือนปีที่แล้ว นั่งพักผ่อนพูดคุยกันจนเย็น ก็ออกเดินทางกลับ จ.ปทุมธานีไป

ช่วงที่มีแขกมาที่บ้าน นายธนารมย์ก็พาคุณแม่กาญจนา หลบไปเที่ยวอรัญประเทศ บ้านเดิม แล้วก็เลยโฉบไปเยี่ยมคุณยายแมว 555 ที่บ้านหนองเทา อรัญประเทศ เพื่อดูลาดเลาว่าแก่เฒ่าลงมากขนาดไหนแล้ว ปรากฏว่ายังมีเรี่ยวแรงเดินเหินได้สบาย คาดว่าคงอยู่ได้อีกนานไม่ใช่น้อย จะเหงาอยู่อย่างเดียวคือแถวนั้นไม่มีขาไพ่มาร่วมเสวนาเท่านั้นเอง

ชีวิตที่เลื่อนไหลไปตามเวลาอาจจะกล่อมเกลาจิตใจของคนบางคนให้หันเข้าหาความจริง นั่นคือสัจธรรมของชีวิต การใช้ชีวิตให้มีความสุขกับความพอเพียง ความพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่ การละทิ้งความทะเยอทะยาน การปล่อยวาง "ตัณหา" ในจิตใจให้หมดสิ้นไป เมินเฉยต่อลาภยศ สรรเสริญ 

"จงมองตัวของเราเองให้กระจ่าง"
"อย่าไปมองผู้อื่นเป็นตัวเปรียบเทียบ"

ครับ ไม่จำเป็นต้องโกนหัวบวชพระนุ่งเหลืองห่มเหลืองหรอกครับ 

เพราะนั่นน่ะมันคือเปลือกนอกเท่านั้น 

ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับใจของเรา 

ว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมา

เรารู้ เราเข้าใจ ชีวิตมากเพียงใด