แก้ไขรูปแบบ
ช่วงเวลาที่ห่างหายไปหมดไปกับการปรับปรุงแก้ไขรูปแบบของบล็อคให้หลุดพ้นไปจากความจำเจ เปลี่ยนไปเป็นรูปแบบที่อิสระขึ้นตามที่ใจต้องการไม่วนเวียนอยู่กับรูปแบบที่ตายตัวตามกฎเกณฑ์ของบล็อคแต่ดั้งเดิม มันให้ความผ่อนคลายทางอารมณ์ได้ในระดับที่ใจต้องการ
ไม่รู้นึกยังไงที่ไปค้นหารูปภาพเก่าๆ แล้วก็เจอรูปนี้เข้ายังมีสภาพใหม่อยู่แม้ว่าสีค่อนข้างจะแปลกไปบ้างแล้วก็ตามเลยสแกนเอามาลงไว้ดูเล่นเป็นภาพที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ.2521 ในค่ายสุรสิงหนาท อำเภออรัญประเทศ จังหวัดปราจีนบุรี(ปัจจุบันเป็นจังหวัดสระแก้ว) คนในรูปก็คือ ชนินท์ เพชรรัตน์ ซึ่งเป็นพลทหารกองประจำการ สังกัด จังหวัดทหารบกปราจีนบุรี(ส่วนแยกอรัญประเทศ) ปัจจุบันหน่วยงานนี้เปลี่ยนชื่อเป็น จังหวัดทหารบกสระแก้ว ไปแล้วตั้งแต่ปี พ.ศ.2535
อาจจะดูไม่เรียบร้อยไปซักนิดเพราะไม่ได้แต่งเครื่องแบบให้เรียบร้อย แต่ก็นั่นแหละมันทำงานจนไม่มีเวลาได้พักผ่อนเอาซะเลยในช่วงนั้น ถ้าใครพอจะจำเหตุการณ์ได้คงนึกออกว่า ในปี 2520-2522 สถานการณ์ตามแนวชายแดนกัมพูชาค่อนข้างจะน่าหวาดหวั่น เนื่องจากเวียตนามได้ยกกองกำลังเข้ามาช่วยฮุนเซนโจมตีเขมรแดงของพลพตจนแตกพ่ายไม่เป็นชิ้นดีและยึดกรุงพนมเป็ญได้ในปลายปี 2520 นั่นเอง ทำให้ราษฎรเขมรทะลักเข้ามาในไทยเหมือนกระแสน้ำ และทหารเวียตนามกับทหารเขมรของฮุนเซนมีทีท่าว่าจะเหิมเกริมเข้ามาบุกทะลวงประเทศไทยให้ได้ตามทฤษฎีโดมิโนของโฮจิมินห์ โดยการโฉบเข้ามาลองแยงๆ แหย่ๆ ลอบเข้ามาโจมตีเป็นระยะๆ ชีวิตพลทหารในแนวชายแดนจึงวนเวียนอยู่กับการขนถังน้ำมัน ขนกระสุนปืนใหญ่ กันทั้งวันทั้งคืนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนหลับนอน ต้องทนฟังเสียงปืนใหญ่ดังระงมกันไม่ขาดระยะ
ย้อนจากอดีตกลับมาถึงปี 2554 ต้องมานั่งฟังเสียงปืนใหญ่ดังระงมขึ้นตามบริเวณแนวชายแดนกัมพูชากันอีกครั้งหนึ่ง มันเป็นสัญญาณบอกอะไรเราได้ถ้าสนใจจะรู้จริงๆ นอกเสียจากแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วก็เดินเกมการเมืองกันไปวันๆ โดยไม่สนใจใยดีกับชีวิตของทหารและชาวบ้านที่ต้องบาดเจ็บล้มตายลงทุกวี่วัน เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความเจริญของสังคม ชีวิตของทหารและคนชายแดนจึงไม่มีคุณค่าพอที่จะไปใส่ใจมากนักและไม่สำคัญเท่ากับหมากกลทางการเมืองที่ต้องเล่นกันไม่เลิกเพราะเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์มากมายมหาศาล
และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ คนที่บาดเจ็บล้มตายลงไปมากมายนั่น ก็ไม่ใช่ญาติผู้ใหญ่ของผู้บริหารปกครองบ้านเมืองหรือเป็นข้าราชการชั้นสูงที่จะต้องไปยกย่องเชิดชู อาจจะต้องมียกเว้นเป็นบางคนก็ย่อมได้หากเป็นพวกพ้องเพื่อที่จะได้ยกเอามาเป็นตัวตั้งในการปลุกระดมความรักชาติในบางคราว เพื่อเบี่ยงเบนประเด็นความสนใจของประชาชน
หากผู้ใหญ่มีความจริงใจ ควรจะมองเห็นคุณค่าของชีวิตคนว่าทุกชีวิตมีความสำคัญเท่าเทียมกัน ทุกคนมีพ่อ แม่ มีญาติพี่น้อง มีความรู้สึก มีอารมณ์ โดยเฉพาะคนที่ต้องเสียชีวิตลงเพราะการปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา
อาจจะดูไม่เรียบร้อยไปซักนิดเพราะไม่ได้แต่งเครื่องแบบให้เรียบร้อย แต่ก็นั่นแหละมันทำงานจนไม่มีเวลาได้พักผ่อนเอาซะเลยในช่วงนั้น ถ้าใครพอจะจำเหตุการณ์ได้คงนึกออกว่า ในปี 2520-2522 สถานการณ์ตามแนวชายแดนกัมพูชาค่อนข้างจะน่าหวาดหวั่น เนื่องจากเวียตนามได้ยกกองกำลังเข้ามาช่วยฮุนเซนโจมตีเขมรแดงของพลพตจนแตกพ่ายไม่เป็นชิ้นดีและยึดกรุงพนมเป็ญได้ในปลายปี 2520 นั่นเอง ทำให้ราษฎรเขมรทะลักเข้ามาในไทยเหมือนกระแสน้ำ และทหารเวียตนามกับทหารเขมรของฮุนเซนมีทีท่าว่าจะเหิมเกริมเข้ามาบุกทะลวงประเทศไทยให้ได้ตามทฤษฎีโดมิโนของโฮจิมินห์ โดยการโฉบเข้ามาลองแยงๆ แหย่ๆ ลอบเข้ามาโจมตีเป็นระยะๆ ชีวิตพลทหารในแนวชายแดนจึงวนเวียนอยู่กับการขนถังน้ำมัน ขนกระสุนปืนใหญ่ กันทั้งวันทั้งคืนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนหลับนอน ต้องทนฟังเสียงปืนใหญ่ดังระงมกันไม่ขาดระยะ
และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ คนที่บาดเจ็บล้มตายลงไปมากมายนั่น ก็ไม่ใช่ญาติผู้ใหญ่ของผู้บริหารปกครองบ้านเมืองหรือเป็นข้าราชการชั้นสูงที่จะต้องไปยกย่องเชิดชู อาจจะต้องมียกเว้นเป็นบางคนก็ย่อมได้หากเป็นพวกพ้องเพื่อที่จะได้ยกเอามาเป็นตัวตั้งในการปลุกระดมความรักชาติในบางคราว เพื่อเบี่ยงเบนประเด็นความสนใจของประชาชน
หากผู้ใหญ่มีความจริงใจ ควรจะมองเห็นคุณค่าของชีวิตคนว่าทุกชีวิตมีความสำคัญเท่าเทียมกัน ทุกคนมีพ่อ แม่ มีญาติพี่น้อง มีความรู้สึก มีอารมณ์ โดยเฉพาะคนที่ต้องเสียชีวิตลงเพราะการปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น