เกิดแล้วก็ดับ

การปรับปรุงสภาพภูมิทัศน์ของบ้านครั้งล่าสุดตั้งแต่ต้นเดือนมีนาคม จนถึงวันที่ 10 เริ่มต้นจากหน้าบ้านเป็นลำดับแรก ด้วยการกำจัดต้นไม้ส่วนที่เกิน ช่วยทำให้พื้นที่สะอาดตามากขึ้น อีกเหตุผลหนึ่งก็เป็นเพราะอากาศที่ร้อนจัด ทำให้วัชพืชมากหน้าพากันอพยพหนีหายไปไม่ใช่น้อย ยกเว้นในบางส่วนที่ยังคงปรากฎให้เห็นอยู่หนาตาเช่นเคย ซึ่งเป็นเหตุผลที่จะต้องเสียแรงกับเครื่องตัดหญ้าอีกต่อไป

ส่วนนี้นับว่าจัดการยากที่สุด กว่าจะลงตัวมาได้แบบนี้ ก็ได้แผลติดไม้ติดมือไปและเสียเลือดไปอีกไม่ใช่น้อย ซึ่งเป็นธรรมดาของการทำงาน ตามลำพัง 

ตรงมุมนี้ต้องไปขุดต้นไม้ออกจากท่อคอนกรีตเสียก่อน ด้วยการกรอกน้ำลงไปให้ดินชุ่ม แล้วก็ใช้เสียมบรรจงแซะดินออกไปทีละน้อยๆ หมดเวลาไปครึ่งวันถึึงลากต้นไม้ออกมาทั้งรากได้ ต่อจากนั้นก็กลิ้งท่อคอนกรีตมาหามุมที่พอเหมาะ จัดการยกขึ้นมาตั้ง ตามลำพัง อีกเช่นเคย หมดเรี่ยวแรงไปไม่เท่าไหร่ แค่หน้ามืดไปพักหนึ่ง แต่รู้สึกว่ากระดูกสันหลังมันเริ่มจะร่ำร้องหายาเสียแล้ว

แล้วก็มาถึงอภิมหางานช้างในการล้มต้นยูคาลิปตัสอายุ 15 ปีที่ปลูกไว้หลังบ้าน จำนวน 20 ต้น ลงมากองกับพื้น ตกลงเฉพาะค่าจ้างตัด 6 พันบาท จะไปกองอยู่ตรงจุดไหน ช่างหัวมัน ดังนั้น แต่ละต้นจึงเลือกหาที่ลงไปตามยถากรรม นั่นก็ขึ้นอยู่กับขีดความสามารถและสติปัญญาของช่างตัดไม้ บางต้นจึงหัวทิ่มลงไปในสระน้ำ ทั้งๆ ที่อีกฝั่งหนึ่งก็เป้นที่โล่งกว้าง จึงไม่แปลกใจมากมายนัก เมื่อมีอยู่ต้นหนึ่งถล่มลงมาทับกลางเรือนสังกะสีที่เคยเป็นเล้าหมูเล้าไก่ พังพินาศ ทั้งๆ ที่มีพื้นที่เหลืออีกตั้งกว้างขวาง นายช่างบอกแต่เพียงว่าสุดความสามารถ ลมมันพัดหวนครับ แกลืมไปซะสนิทว่าก่อนตัดน่ะเคยบอกว่า ถ้ามีอะไรเสียหาย ผมรับผิดชอบเอง เออ ผมก็จะทำลืมเหมือนกัน

เรื่องหนึ่งที่เป็นห่วงก็คือ แนวต้นสักของพื้นที่ติดแนวรั้วด้านหลังกับสวนลำใยของเพื่อนบ้านด้านทิศตะวันออก วันนี้แกมาช่วยเป็นลูกมือให้ช่างตัดไม้ด้วย สรุปว่าต้นสักหลังบ้านโชคดีอยู่บ้างที่โดนกิ่งก้านยูคาฟาดหักทำลายเฉพาะกิ่งก้านเล็กๆ ที่ยื่นล้ำเข้ามาในเขตพื้นที่ของเรา แต่มีอยู่ปลายหนึ่งที่ฟาดผ่านแนวรั้วลวดหนามเข้าไปฟาดท่อส่งน้ำขนาดนิ้วครึ่งของข้างบ้านแตกหักไปแห่งหนึ่ง ทีแรกแกทำทีเหมือนจะเรียกร้องค่าเสียหาย คงจะลืมตัวไปว่าแกเองก็เป็นคนตัดไม้ด้วยและความเสียหายนั้นเกิดจากการทำงานบกพร่องของตัวเอง ดังนั้นพอถูกคนตัดไม้พูดไม่กี่คำจึงเปลี่ยนใจ ก็แค่บอกว่า มันแตกก็ตัดออกแล้วต่อใหม่ก็จบ เรื่องเล็กๆ ท่อเก่าๆ ยังงั้น แต่ที่แกยอมเลิกราก็ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะหันมาออดอ้อนขอเก็บเศษไม้บางส่วนไปเผาฟืน ปั๊ดโธ่ มันจะเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวไปถึงไหนกันหนอ โลก เอาไปเลย เอาไปให้พอ

ภารกิจของเจ้าของบ้าน หลังจากจ่ายเงินไป 6 พันบาทก็คือ การเก็บกวาดซากปรักหักพังของเรือนสังกะสี แล้วก็จัดการเก็บกวาดกิ่งก้านของต้นไม้ที่ตกอยู่เกลื่อนกลาดไปทั่วพื้นที่หลังบ้าน ยกเว้นท่อนซุงเหล่านี้มีขนาดใหญ่ๆ ร่วม 30 ท่อน ไม่สามารถขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวได้สักท่อน นายช่างบอกว่าจะเอารถแทรคเตอร์ของหลานมาช่วยลากขึ้นมากองรวมกันบนเนินตรงกลาง แต่ขออีก 1 พัน ขอบคุณครับ ใครไม่รู้เคยพูดไว้ว่า คนบ้านนอกน่ะซื่อสัตย์ คบได้ ไม่เห็นแก่ตัว จริงใจ ไม่เอาเปรียบคนอื่น เออ เชื่อแล้ว เชื่ออย่างสนิทใจเชียวล่ะ 

แต่ที่แน่ๆ 3 วันมาแล้วที่ต้องมาเสียเวลารื้อเรือนสังกะสีหลังนี้ขึ้นมาทำใหม่ ตามลำพัง อากาศมันก็ร้อนตับแลบจริงๆ ตอนกลางวันมันขึ้นมาถึง 39 องศาเชียวแหละ เลยต้องลงมาทำงานตอน 6 โมงเช้าถึง 3 โมงเช้าแล้วก็หลบขึ้นบ้านไปอาบน้ำประแป้ง พอช่วงเย็นซัก 4 โมงกว่าๆ ค่อยย่องลงมาสางต่ออีกระลอกแบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ ตามวัยที่เริ่มจะเข้าสู่เขตชราภาพ รู้สึกได้เลยว่าเรี่ยวแรงมันถดถอยไปเยอะ ปีนบันไดขึ้นไปถอดน็อตหัวเสาก็เหนื่อยเกินกว่าปกติ คงจะเริ่มกลัวความสูงขึ้นมาเหมือนกัน ปั๊ดโธ่ ขนาดเดินบนพื้นราบยังสะดุดเม็ดพุทราเลย ก็คงต้องทำไปเรื่อยๆ นั่นแหละ เหนื่อยจนขาดใจตายคางาน มันยังน่าเป็นสุขใจกว่าไปนั่งเป็นลมตายคาวงไพ่ นี่ไม่ได้ว่าใครนะ