ลมหายใจ

เคยได้ยินคำพูดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในช่วงวัยสูงอายุจากแหล่งต่างๆ มากมายในอินเตอร์เน็ต หรือจากสื่อต่างๆ ที่ชอบอ้างอิงถึงคำกล่าวจากผู้มีชื่อเสียงว่า ควรจะต้องไม่แยกตัวออกมาอยู่อย่างโดดเดี่ยว ต้องดำรงการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนเอาไว้ตลอดเวลา เพื่อไม่ให้เกิดความเหนื่อยหน่าย ท้อแท้ ในการดำรงชีวิต และคนที่ชอบออกมาให้คำแนะนำประเภทนี้ส่วนมากก็อายุยังน้อยอยู่เท่านั้น ที่สำคัญก็คือทุกคนล้วนแต่เป็นคนที่มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักกันในสื่อต่างๆ อยู่เสมอเพราะมักจะออกมาพูดถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่อย่างต่อเนื่อง สำหรับผมแล้ว คนเหล่านั้นยังคงใชชีวิตวนเวียนอยู่ในกระแสของสังคม มีความต้องการที่จะสร้างความโดดเด่นเพื่อหวังผลประโยชน์ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเชื่อเสียง ความเด่นดัง หรือแม้กระทั่งทรัพย์สินเงินทองที่จะได้รับเป็นค่าตอบแทน คนเหล่านั้นยังมองคนอื่นที่มีความคิดเห็นแตกต่างจากตนว่า ไม่ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ซึ่งความถูกต้องในที่นี้เป็นเพียงความถูกต้องในความคิดของตนเท่านั้น ไม่อาจเหมารวมไปว่าเป็นความถูกต้องในการใช้ชีวิตโดยทั่วไปของผู้คน

ผมคิดอยู่เสมอว่า คนทุกคนควรจะมีความคิดเห็นและการกระทำ ที่เกิดจากความต้องการของตนเองเท่านั้น ตราบใดที่ความคิดและการกระทำนั้น ไม่ได้ไปรบกวนสร้างความเดือดร้อนรำคาญให้กับผู้อื่น หรือผิดต่อกฎหมายของบ้านเมือง หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ ไม่จำเป็นที่จะต้องไปรับฟังคำเสนอแนะเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของเรา จากผู้อื่นที่ไม่ใช่ตัวเราเอง เพราะคนทุกคนย่อมมีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่ลักษณะทางกายภาพของรูปร่างหน้าตาผิวพรรณ ความสูงต่ำดำขาว รวมไปถึงความแตกต่างในด้านจิตใจ ความแตกต่างของพื้นฐานทางครอบครัวหรือชาติกำเนิก ความแตกต่างเกี่ยวกับแนวความคิดในการใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ หรือแนวความคิดเห็นที่มีต่อสภาพของสังคมโดยรวม

วิวัฒนาการทางสังคมได้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของมนุษย์ ให้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างมากในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา เนื่องจากเสพรับวัฒนธรรมจากชาติตะวันตกเข้ามาอย่างต่อเนื่องโดยไม่คำนึงถึงความเหมาะสม หรือด้วยเหตุผลที่ดีพอ เพียงแต่ต้องการผลักดันตนเองให้ก้าวขึ้นไปเทียบเคียงกับผู้อื่นในสังคมเท่านั้น หลงไหลในความเจริญทางวัตถุจนเพิกเฉยต่อธรรมชาติที่เคยมีมาก่อนที่จะมีมนุษย์ ส่งผลให้มนุษย์ให้ความสำคัญกับวัตถุทั้งปวงจนกลายเป็นสิ่งที่มีค่า มีราคา มากกว่าจิตสำนึกในความเป็นมนุษย์ ไร้จิตใจ ไร้เหตุผล กอบโกยแสวงหาผลประโยชน์อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ผมยินดีที่จะเพิกเฉยต่อสังคมยุคใหม่ ขอใช้ชีวิตอย่างอิสระและโดดเดี่ยวอยู่กับต้นไม้ใบหญ้เาและสัตว์เลี้ยง มากกว่าที่จะไปสนทนาสังสรรค์กับผู้คนด้วยเรื่องที่ไร้สาระทั่วไป แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องตัดขาดจากสังคมอย่างเด็ดขาด เพราะยังคงต้องปฏิบัติตามข้อบังคับ กฎระเบียบและกฏหมายของสังคม ยังคงมีช่วงเวลาที่ใช้วิทยาการยุคใหม่ในการแสวงหาความรู้ ความบันเทิงต่างๆ ในรูปแบบที่ตัวเองต้องการเท่านั้น ยังคงสนทนาพูดจากับเพื่อนบ้านข้างเคียงเป็นปกติวิสัยของมนุษย์ธรรมดา เพียงแต่ไม่ต้องการข้องเกี่ยวกับวิวัฒนาการทางสังคมที่ไม่มีความจำเป็นต่อการดำรงชีวิตที่กำลังเป็นอยู่

การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ไม่ได้ก่อให้เกิดความเหงา ท้อแท้ เปล่าเปลี่ยว เหมือนกับที่ท่านผู้รู้หลายคนได้เคยกล่าวถึงไว้ เพราะนั่นเป็นเพียงความคิดของคนเหล่านั้น เพราะสำหรับตัวผม มันคือความสันโดษที่ก่อให้เกิด ความสุข ความสงบ ทางจิตใจอย่างแท้จริง

ความคิดของผมเป็นของผม ความสุขที่มีอยู่ก็เป็นของผม
ไม่มีใครได้สิทธิในการมาชี้ชัดว่าผมคิดผิด หรือถูก
เพราะมันเป็นเรื่องของผม ที่ไม่มีผลกระทบต่อชีวิตของผู้อื่นแม้แต่น้อย