การควบคุม

วันเวลาที่ผ่านไปในสถานที่ที่ห่างไกลจากสังคมของผู้คนใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังกับธรรมชาติด้วยความสงบอย่างที่ไม่เคยพานพบมาก่อนตลอดช่วงเวลาของชีวิตที่ผ่านมาก่อนหน้านั้น เคยมีเพื่อนๆ หลายคนบอกว่าให้ออกไปหาเพื่อนฝูงมั่ง เดี๋ยวจะเหงาตาย แต่นั่นคงไม่ใช่ความคิดที่ถูกนักหรอกเพราะดังที่รู้กันดีอยู่แล้วว่า "ความคิด" ของแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน มีความรัก ความชอบ ความเกลียดชัง ในมุมมองที่ไม่เหมือนกัน ดังนั้นความไม่ถูกต้องของคนๆ หนึ่ง อาจจะถูกต้อง ดีงามในความคิดของอีกคน นี่คือ สัจธรรม เพราะฉะนั้น ความชอบของแต่ละคนจึงเป็นสิทธิโดยชอบธรรมที่ไม่ควรมีผู้หนึ่งผู้ใดมาล่วงละเมิดด้วยการ "ตัดสิน" ความคิดนั้นว่าถูกหรือผิด

สิ่งหนึ่งที่เหมาะสมที่สุดก็คือ "ความคิดและการกระทำ" ของเราจะต้องไม่ไปรบกวนหรือล่วงละเมิดสิทธิหรือสร้างความเดือดร้อนรำคาญให้กับผู้อื่น หรือมีผลกระทบต่อความเป็นไปของสังคมโดยรวมด้วยประการทั้งปวง

การควบคุมจิตใจและการกระทำมิให้ไปก้าวก่ายล่วงละเมิดความคิดและการกระทำของผู้อื่นเป็นสิ่งที่สามารถกระทำได้ไม่ยากเย็น หากต้องการจะทำจริง เพราะดูจะเป็นการสิ้นเปลืองเนื้อสมองที่ต้องไปคิดถึงเรื่องของผู้อื่นทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีปัญหาให้คิดอยู่แล้ว ซึ่งเชื่อได้ว่าทุกคนย่อมมีปัญหาเป็นของตัวเองติดตัวอยู่ตามธรรมชาติอย่างหลีกไม่พ้น ดังนั้นก็ลงไปคลุกคลีอยู่กับธรรมชาติเสียเลยเป็นการกระโดดเข้าหาต้นตอของความคิดที่เป็นทางออกที่ควรจะเป็น การมีโอกาสใช้เวลากับการตกแต่ง ตัดเล็มกิ่งใบของต้นไม้ การถกถอนวัชพืชที่ไร้ประโยชน์ การรดน้ำพรวนดิน และนั่งชื่นชมกับการแตกหน่อ ออกดอก ผลิผล ความเขียวขจีของใบไม้ ความสดใสของดอกไม้ เป็นมุมมองของความสงบ เป็นการควบคุมจิตใจตัวเองให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ชั่วขณะ ทุกครั้งที่ลงไปขลุกอยู่กับสวนหน้าบ้าน หลังบ้าน จะพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งหนึ่งอยู่เสมอมา นั่นคือการตัดทำลายต้นไม้ขนาดใหญ่ และก็จะรวมไปถึงการตัดริดกิ่งก้านเล็กๆ บางกิ่งของต้นไม้ใหญ่น้อย การดัดผูกรั้งกิ่งก้านของต้นไม้ (อันนี้ต้องขอยกเว้น ต้นเฟื่องฟ้าที่จำเป็นต้องควบคุมส่วนลำต้นให้ตั้งตรงเป็นแนวตั้งตรงขึ้นให้สูงที่สุดตั้งแต่ยังเล็ก ซึ่งวันหลังจะเอารูปมาลงให้ดู) ในความคิดนั้นต้นไม้ใบหญ้าย่อมมีชีวิตเฉกเช่นเดียวกับมนุษย์ ต้องการอาหาร ต้องการที่อยู่ ต้องการความเอาใจใส่ดูแล ปกป้องให้พ้นจากอันตรายจากแสงแดดที่จัด ความชุมชื้นจากน้ำที่เกินความต้องการ และที่สำคัญที่สุดก็คือ "ความรัก" ที่ออกมาจากจิตใจที่รักในธรรมชาติต้องการเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามวิถีทางของมัน เพราะธรรมชาติให้อภัยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นจากการกระทำของสังคมเสมอมา และอาจจะมีการลงโทษเพื่อตอบแทนในการกระทำของสังคมเป็นบางครั้ง อย่างสาสม