ผลตอบแทน

ย้อนกลับไปเมื่อห้าปีกว่าๆ ที่ผ่านมา บริเวณนี้มีเพียงหญ้าขน ต้นไมยราพที่ขึ้นปกคลุมเต็มพื้นที่ ทำให้ต้องออกแรงถากถางอยู่เป็นนิจสิน และก็มีอยู่วันหนึ่งที่เดินแทะมะม่วงสุกลูกโตเบ้อเริ่ม เรียกว่าใหญ่เกินปกติธรรมดาของน้ำดอกไม้ พอกินเสร็จก็หันซ้ายหันขวาไปมา แล้วก็ตัดสินใจวางแผนสร้างร่มเงาให้กับพื้นที่ด้านหน้าของบ้านเป็นชื้นพิเศษด้วยการขุดหลุมเพาะมะม่วงเมล็ดนี้ลงในดินแบบสดๆ เลย และก็เป็นไม้ผลเพียงต้นเดียวของหน้าบ้านที่ตั้งใจปลูก เนื่องจากพื้นที่หน้าบ้านทั้งหมดได้กำหนดรูปแบบให้เป็นพื้นที่ของไม้ดอกและไม้ประดับเท่านั้น

แต่อันที่จริงที่ใกล้ๆ กันมีต้นมะพร้าวยังคงยืนต้นอยู่อีก 1 ต้นจากเดิมมีอยู่ 4 แล้วถูกหนอนทำลายตายหมดสิ้นไป มะพร้าวต้นนี้ยังไม่ยอมตายแต่ก็ไม่กล้าตัดมันทิ้งตามแผนการเดิมเพราะเป็นมะพร้าวน้ำหอมที่เคยกินน้ำกินเนื้อมาตั้งแต่ตอนสูงเพียงแค่สุดแขนเอื้อม มาถึงวันนี้มันสูงไปกว่า 5 เมตรเสียแล้ว กินยากจนเลิกกินไปเองด้วยความขี้เกียจสอยน่ะ

ที่พูดถึงมะม่วงต้นนี้ก็เพราะในวันนี้มันออกดอกเป็นครั้งแรกในชีวิตของมันครับตั้งแต่ต้นเดือนมกราคมในช่วงอากาศกำลังหนาวเย็น และด้วยความสูงเพียงสองเมตรครึ่งทำให้สามารถใช้สายยางฉีดน้ำใส่ช่อดอกทุกดอกได้ทั่วถึง ทำให้มั่นใจได้ว่าจะต้องติดลูกมาบ้างไม่มากก็น้อย เพราะมะม่วงต้นสูงๆ ที่หลังบ้านดอกเริ่มหลุดร่วงลงไปตามแรงลมกับความร้อนของอากาศที่เพิ่มสูงขึ้นแบบไม่รู้ตัว

มะม่วงต้นนี้ได้รับการดูแลมาตั้งแต่เริ่มงอกพ้นพื้น ดังนั้นจึงจะพยายามควบคุมรูปร่างให้เป็นต้นไม้ที่มีไว้เพื่อใช้สำหรับสร้างร่มเงาโดยตรง ด้วยการริดกิ่งก้านต่ำๆ ออกไป ให้เหลือเพียงกิ่งที่คาดว่าจะเป็นแกนหลักในการขยายตัวทางข้างในระดับที่พ้นศีรษะขึ้นไปไม่ต่ำกว่า 3 เมตร ส่วนที่ต่ำลงมาก็คือต้นไม้ที่ตรงและกลมเหมือนกับปูนหล่อทีเดียว

ต้นไม่น่ะช่วยผ่อนคลายความเครียดได้เป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้ลืมเรื่องความเลวระยำของนักการเมืองบ้านเราไปได้นะครับ เพราะมันคนละเรื่องกัน ในวันนี้บ้านเราได้นายกรัฐมนตรีที่ยอมรับกันทั่วไปแล้วว่าเป็นนายกรัฐมนตรีที่โง่ที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติไทย หรืออาจจะโง่ที่สุดในโลกก็เป็นไปได้ และนักการเมืองหลายๆ คนของบ้านเมืองเราก็ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของความเลวร้ายไว้อย่างมั่นคงด้วยการกระทำที่ขัดต่อกฎหมายหลายเรื่องอย่างต่อเนื่องและไร้สติ ด้วยการออกกฎหมายต่างๆ โดยไม่ใส่ใจต่อความถูกต้อง และโดยที่ตนเองนั้นหมดสิทธิอันชอบธรรมที่จะบริหารปกครองบ้านเมืองอีกต่อไปแล้ว

และก็ยังคงเป็นนักการเมืองที่่เป็นเพียงหุ่นเชิดของนายทุนที่เคยเป็นผู้มีอำนาจในบ้านเมืองที่กำลังกระทำทุกวิถีทางเพื่อสร้างความวุ่นวายให้กับบ้านเมืองโดยมุ่งหวังเพียงทำลายประเทศชาติที่ตนเองหมดหวังในการกลับมากอบโกยผลประโยชน์ได้อีกต่อไป ดังนั้นเป้าหมายต่อไปของคนเลวก็คือ ทำลายทุกอย่างให้พินาศไป

เรื่องราวทางการเมือง 
มองเ็ห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่เห็นไปคนละมุมมอง
แต่สามารถตัดสินความถูกผิดได้ด้วยสามัญสำนึกของเรา
ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับตัวตนของเรา
ว่ามีสติ ปัญญา มากน้อยเพียงใด
ในการที่จะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น
ด้วยเหตุผล
ไม่ใช่ด้วยความโง่ งมงาย ไร้สมอง