ไม่มีจุดหมาย

เพิ่งวางโทรศัพท์ที่เพื่อนเก่าโทร.มาหาด้วยความคิดถึงและสอบถามข่าวคราวกันเหมือนกับที่มันเคยทำมาเป็นประจำ ซึ่งบางครั้งผมก็เป็นฝ่ายโทรศัพท์ไปหาแต่ก็ต้องยอมรับว่าเพื่อนฝูงมีมากมายทำให้บางครั้งบางเวลาก็หลงลืมคนบางคนไปเหมือนกัน ยกเว้นในเวลาที่รื้อค้นเอกสารหรือเปิดดูรูปถ่ายเก่าๆ จึงมักจะนึกขึ้นได้จนทำให้เพื่อนๆ บางคนน้อยใจเหมือนกัน เพื่อนๆ หลายคนที่เคยรับราชการอยู่ด้วยกันพอลาออกไปแล้วก็กลับภูมิลำเนาเดิมของตนที่ภาคอีสาน บางคนก็ไปเลี้ยงหลานพักผ่อนตามสบาย แต่บางคนยังมีภาระต้องเลี้ยงดูส่งเสียให้ลูกที่ยังเล็กอยู่ร่ำเรียนต่อทำให้ต้องขวานขวายหางานทำเพิ่มเติมจากเงินบำนาญที่ได้รับเพื่อให้พอเพียงในการดำรงชีพ ดังนั้นเพื่อนๆ ทุกคนจึงมีชีวิตความเป็นอยู่ที่แตกต่างกันมากมาย ขณะที่บางท่านหลบไปนุ่งเหลืองห่มเหลืองอยู่อาศัยกับความสงบอย่างไร้ปัญหาอุปสรรคใดๆ ในการดำรงชีวิต ยังชีพอยู่ได้ด้วยเงินบำนาญจนไม่สนใจใยดีต่อโลกทางวัตถุอีกต่อไป ไม่เคยคิดที่จะแสวงหาผลประโยชน์จากผ้าเหลืองที่สวมใส่แม้แต่น้อย ... นั่นคือวิถีทางที่สงบสุขอย่างแท้จริง หลังจากที่ผ่านการใช้ชีวิตบนเส้นทางของ ตัณหา ต่อสู้ฟันฝ่ากับอุปสรรคมายาวนานหลายสิบปี

ตัวผมเองแม้จะปล่อยวางกับการแสวงหาในทุกเรื่องจนแทบหมดสิ้นแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่เคยคิดที่จะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดสิ้น เพราะรู้ตัวดีว่ายังมีภาระติดค้างอยู่อีกมากมายบนพื้นโลกใบนี้ แม้จะมีเงินบำนาญเลี้ยงชีพเพียง 2 หมื่นกว่าบาทแต่ก็ยังอุตส่าห์เป็นหนี้ธนาคารอยู่อีกตั้ง 4 แสนกว่าบาทยังต้องมีภาระต้องชดใช้เงินอีก 3,600 บาทในทุกเดือ นระยะยืนยาวถึง 30 ปี 

ครับ เป็นหนี้กันยาวนานจนถึงวันสิ้นลมไปเลยครับตามประสาคนไทยธรรมดาๆ ที่ไม่คิดอยากแข่งขันต่อสู้ไขว่คว้าหาสวรรค์วิมานอะไรมาใส่ตัวอีกแล้ว ขอเพียงแค่มีลมหายใจที่สดชื่น มีความสงบสุขในจิตใจไร้ปัญหาใดๆ มารบกวนจิตใจให้ขุ่นข้อง เท่านั้นก็พอแล้ว

ผมไม่ได้สนใจอีกเลยว่า สว.จะต้องเกิดมาจากอะไร ? 

ผมไม่อยากจะรู้อีกแล้วว่า สส.จะต้องเป็นคนดีหรือเป็นคนเลว ? 

ผมเฉยๆ กับข่าวผลการสำรวจโพลต่างๆ 

และผมก็เชื่อแน่ว่าคนไทยอีกหลายๆ คนบนแผ่นนี้ก็เบื่อหน่ายต่อเรื่องเหล่านี้กันทั้งสิ้น ชีวิตของผู้คนในยุคนี้หมดไปวันๆ กับการเสพข้อมูลข่าวสารที่ประดังเข้ามาในทุกช่องทางโดยไร้แก่นสาร ไม่มีสาระใดๆ ให้จดจำหรือนำมาวิเคราะห์ถึงเหตุผล ทั้งหมดมันก็เป็นแค่การต่อสู้กันในทางการเมืองการปกครองของกลุ่มบุคคลสองฝ่ายที่ทุ่มเทใช้การสื่อสารมวลชนเข้ามาเป็นเครื่องมือที่สำคัญในการต่อสู้เพื่อชี้นำชักชวนประชาชนให้เข้ามาเป็นเครื่องมือชิ้นต่อไปของฝ่ายตนเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้นในบ้านเมือง

และแน่นอนว่าที่สุดของสิ่งนั้นก็คือ หายนะ

ไม่ใช่ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่เป็นของประเทศชาติ เพราะทั้งสองฝ่ายที่กำลังห้ำหั่นกันนั้นได้กอบโกยสะสมกำลังทรัพย์สมบัติไว้มากเพียงพอที่จะกระโจนหนีออกจากกองไฟที่มอดไหม้แผดเผาแผ่นดินนี้แล้วหนีเอาตัวรอดไปเสวยสุขที่ต่างแดนเหมือนกับท่ี่บรรพบุรุษของพวกนั้นเคยกระทำมาอย่างไร้ยางอาย

และอีกไม่นานพวกมันก็จะหวนกลับมาตามวงจร 

เพื่อกู้ชาติและกอบโกยแสวงหาผลประโยชน์อีกต่อไปโดยไม่มีวันจบสิ้น

ผมไม่ได้คิดอะไรเองนะเพราะนี่เป็นเรื่องจริง

วันนี้ของผมคือวันที่ผมมีความสุขที่ได้มีโอกาสพูดคุยกับเพื่อน มีความสุขที่ได้ดื่มเบียร์เย็นๆ แม้ว่ากับแกล้มจะมีแค่ขนมเด็กถุงละ 5 บาท กับหมี่แห้งที่เหลือจากตอนเช้าเอามาผัดใส่ผักโขมจีน แล้วก็ใข่ตุ๋นในตู้เย็นที่เหลือจากเมื่อคืนนี้ บุหรี่ในมือ และจอคอมพิวเตอร์ที่มีแป้นพิมพ์ให้ผมได้บรรยายในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าในนาทีนี้

ในขณะที่อีกหลายๆ คนกำลังล้อมวงสรวลเสเฮฮาเฉลิมฉลองอยู่ในห้องสุดหรูของโรงแรมขนาดใหญ่ที่ถูกจ้างเหมาอาหารเลิศรสมาเพื่อจัดเลี้ยงให้กับพวกของตนที่ให้ความร่วมมือในการล้างผลาญทรัพยากรของประเทศชาติจนย่อยยับมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน จนสามารถสร้างฐานะทางการเมืองการปกครองให้กับพวกตนมาอย่างมั่นคง มันเป็นความสำเร็จอย่างล้นเหลือในความร่วมมือของ นักการเมือง นักธุรกิจ ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ นายทหารระดับสูง นายตำรวจระดับใหญ่ รวมถึง บรรดาแกนนำผู้ไร้ชื่อเสียง ไร้ความสามารถ 

และขอขอบคุณ "แพะ" ทุกตัวมา ณ ที่นี้

สงครามย่อมสร้างความสูญเสีย 

แต่มันก็ไม่เคยสร้างความสูญเสียให้กับผู้ก่อสงคราม

ดังนั้น มันจึงต้องมีผู้ที่เสียสละ

ทั้งด้วยความเต็มใจ

และโดยความไม่ตั้งใจ

นาทีนี้ ผมยังอยู่ที่บ้านครับ 

แต่อย่าถามว่าพรุ่งนี้ผมจะไปไหน?

พรุ่งนี้ผมจะทำอะไร?

เพราะตัวผมเองก็ยังนึกไม่ออกว่า 

พรุ่งนี้ผมจะตื่นนอนมั้ย?